- منبع انرژی دوربین فیلمبرداری
دوربین های اولیه کوکی بودند، به این معنی که قبل از فیلم برداری، ضامن کوک را چندین بار گردش می دادند تا انرژی لازم در فنر دوربین ذخیره شود و دوربین در موقع لزوم از آن استفاده کند.
به تدریج نیروی الکتریسیته و جریان برق جایگزین کوک شد. همه دوربین های امروزی با برق کار می کنند.
در دوربین های کوچک و نسبتا سبک که قطع فیلم هم کوچک است (برای مثال 8 میلیمتری)، معمولا از باطری های خشک استفاده می کنند اما در قطع های بزرگ تر فیلم (مانند 16، 35 و…) که انرژی بیشتری برای حرکت فیلم، مورد نیاز است، باطری هایی که با اسید کار می کنند، مقرون به صرفه تر هستند.
البته امروزه دیگر از باطری های شارژی استفاده می شود که استفاده از آنها آسانتر و بهتر است.
اما در دوربین های فیلمبرداری حجیم تر و حرفه ای تر از موتور برقی نیز استفاده می شود.
دوربین بدون منبع انرژی کار نمی کند، پس باید پیش از شروع به کار مطمئن شد که انرژی لازم برای دوربین فراهم است.
در دوربین هایی که با باطری کار می کنند معمولا لامپ کوچکی هست، که فیلم بردار را از اوضاع باطری آگاه می کند.
مثلا اگر لامپ قرمز بود، یعنی باطری قوی است و برای فیلم برداری مناسب است، اما اگر لامپ خاموش بود و یا نور آن کم رنگ بود باید یا باطری را عوض کرد و یا آن را شارژ نمود.
- کلید سرعت دوربین فیلمبرداری
با استفاده از کلید سرعت، مشخص می کنیم که می خواهیم فیلم با چه سرعتی ضبط شود.
اگر فیلم صامت باشد، معمولا سرعت را روی 18 قاب (فریم) در ثانیه تنظیم می کنند، به این معنی که در هر ثانیه، با فواصل زمانی ثابت تنها بر روی 18 قاب تصویر ضبط شود.
اگر فیلم ناطق باشد معمولا با سرعت 24 قاب در ثانیه فیلم را ضبط می کنند.
به این ترتیب اگر فیلم گرفته شده را با سرعتی برابر سرعتی که آن را ضبط کرده اند به نمایش در آورند، حرکت ها طبیعی به نظر می رسند.
اگر بخواهند حرکت ها سریع تر از حد معمول باشند، یعنی فست موشن (Fast Motion)، سرعت را بر روی سرعتی کمتر از آنچه در بالا گفته شد، مثلا 9 قاب در ثانیه تنظیم می کنند، و لی در هنگام نمایش با سرعتی بیشتر، معمولا سرعت معمول به نمایش در می آورند.
و اگر بخواهند حرکت ها کندتر از حد معمول باشند، یعنی اسلو موشن (Slow Motion)، سرعت را بر روی سرعتی بیشتر از آنچه گفته شد، مثلا 36 قاب در ثانیه، تنظیم می کنند، ولی در هنگام نمایش با سرعتی کمتر، معمولا سرعت معمول به نمایش در می آورند.
البته باید توجه داشت برخی از دوربین ها تک سرعته هستند، مثلا 24 قاب در ثانیه، در این دستگاه ها دیگر سرعت دست فیلم بردار نیست ولی در دوربین های چند سرعته باید پیش از شروع کار فیلم برداری، سرعت را تنظیم کرد.
- ویزور چشمی دوربین فیلمبرداری
ویزور، دریچه ای است که فیلم بردار می تواند، سوژه را از داخل آن ببیند.
از آنجا که قدرت دید اشخاص مختلف با هم فرق می کند، برخی دوربین ها مجهز به ویزور چشمی متغیر هستند.
به این ترتیب فیلم بردار باید قبل از شروع به کار، با گرداندن ویزور و تغییر فاصله آن با بدنه دوربین وضعیت چشم خود را با تصویر داخل ویزور تطبیق دهد.
برای این کار ابتدا دوربین را در فاصله 30 متری از یک سوژه قرار می دهند و با توجه به آن ویزور را تنظیم می کنند.
فیلتر، وسیله ای است که از آن برای خوش رنگ تر شدن فیلم و نیز تنظیم میزان روشنی و تاریکی در بخش های مختلف صحنه استفاده می کنند.
فیلتر ها انواع مختلف و موارد استفاده گوناگون دارند.
فیلم بردار باید تشخیص دهد با توجه به نوری که در صحنه موجود است (نور طبیعی یا نور مصنوعی)، رنگ های به کار رفته در صحنه و… چه نوع فیلتری استفاده شود و در چه حالتی قرار گیرد.
شاتر، مسدود کننده ای است که در مواقع لازم اجازه می دهد مقداری از نور سوژه به فیلم برخورد نماید.
پیش از فیلم برداری، باید اندازه شاتر و در بعضی دوربین ها درجه شاتر را با توجه به سرعتی که سوژه دارد تنظیم کرد.
سرعت سوژه یا معمولی است مانند پیاده روی و دوچرخه سواری، یا سرعت زیاد است مانند حرکت اتومبیل، و یا سرعت خیلی زیاد است مانند حرکت قطار و هواپیما.
هر چه سرعت بیشتر می شود اگر شاتر با اندازه و عدد تنظیم می شود آن را بیشتر و اگر با درجه تنظیم می شود، درجه را کمتر می کنند.
البته در بعضی از دوربین ها اندازه شاتر ثابت است و از آنها باید در فیلم برداری از نوع خاصی از سرعت حرکت مثلا معمولی استفاده کرد.
- فیلم خام دوربین فیلمبرداری
فیلم های خام مورد استفاده با توجه به قطع دوربین (مثلا 8، 35 و… میلیمتری)، از نظر ظهور و چاپ (مثلا نگاتیو، پوزتیو و ریورسال) و… فرق دارند و فیلم بردار باید فیلم خام درست و مناسب را به درستی در دوربین قرار دهد.
همچنین مراقب باشد که به فیلم نور نخورد و از بین نرود.
کنتور، مقدار مصرف شده از فیلم خام (معمولا بر حسب فوت یا متر) و در بعضی دوربین ها مقدار باقیمانده از فیلم خام را نشان می دهد و به این ترتیب فیلم بردار را از ادامه کار، آگاه می کند.
البته در دوربین ها علامت (مانند نوشته) یا چراغی نیز وجود دارد که فیلم بردار را از اتمام فیلم خام آگاه می کند.
- عدسی (لنز) دوربین فیلمبرداری
عدسی ها در اندازه ها و شکل های مختلف ساخته می شوند و کارشان تمرکز اشعه های نورانی بر امولسیون فیلم است.
هر لنز دو فاکتور مشخص و مهم دارد :
- فاصله کانونی
- دیافراگم
فیلم بردار باید با استفاده از یک عدسی مناسب، صحنه را به گونه ای فیلم برداری کند که اجزای اصلی و بخش های مهم و مورد نظر کارگردان دارای وضوح خوبی باشند و اصطلاحا حالت فوکوس داشته باشند.
نورسنج، وسیله ای الکترونیکی است که شدت و میزان نور در صحنه را اندازه می گیرد.
با توجه به اندازه ای که نورسنج اعلام می کند باید میزان باز شدن دیافراگم را تعیین کرد، تا با این میزان نور ورودی، به فیلم (با توجه به حساسیت آن به نور)، صدمه وارد نشود.
.jpg)
